DAUGHTER -1

பெருமதிப்பிற்குரிய நண்பர் Sri N Srivatsa, நான் எழுதிய மகள் பற்றிய கவிதைகளில் ஒன்றை சமீபத்தில் ஆங்கிலத்திற்கு மாற்றியிருந்தார். ஆங்கிலத்திலும் மூலமொழியின் ஆன்மா ஓங்கி ஒலிக்கிறது. 

A child is poetry. A daughter is sheer poetry. There is something unique about a father and his daughter, a special child.

Here are a set of two poems in Tamil addressed to his daughter by Amritha Ayem reproduced with his prior permission together with English translations by moi:

DAUGHTER -1

Dear daughter
who was born
like a fluffy kitten
on a cataclysmic
long tailed
and toxic morning!
At a later date,
we searched
North and East,
West and South,
up and down
for your lost legs.
They found that
your legs were hidden
in my legs
out of the reach
of sun rays
in our home.
To swallow the ocean
roaring in a straight line
like a wide street
in front of the house
once at least
with your eyes;
fly alongwith
the tail of the dragonfly
that sips the nectar
off the tips of brushy grass;
hug and swim
with the tadpole
from the overflowing pond;
roll through the colours
of roaming butterflies
and dance;
imitate the call
of the koel
on the neighbour's neem tree;
herd the goats
and feed green leaves;
retreat when chased by a cow;
wave out a hand
to those going to school;
like a homeless vagrant
hungry for ten days,
you would have
had your eyes
on the way
for your legs.
Dear daughter,
my legs
tangled inside
files and books,
halls and meetings
do not belong to you
exclusively.

~Sri 10:38 :: 07.01.2019 :: Chennai

மகள்- 01

ஒரு பெரும்பிரளய
நீளவால் நுனி நச்சுச்சாம
அதிகாலையின்
பொசு பொசுத்த பூனைக்குட்டியென
வந்துதித்த மகளே.
பின்னொரு நாளில்
உன் கால்கள் தொலைந்ததை
வடக்கிலும் கிழக்கிலும்
மேற்கிலும் தெற்கிலும்
மேலும் கீழும் தேடியலைந்தோம்.
நமது வீட்டின் சூரியக் கதிர்கள்
என்றும் படாத எனது கால்களுக்குள்
உனது கால்கள் ஒளிந்திருப்பதாகக்
கண்டனர்.
வீட்டு முன் பெருந்தெரு நேர்கோட்டின்
ஆர்ப்பரிக்கும் நீலக்கடலை
கண்களால் ஒருமுறையேனும் விழுங்கிட
தூரிகைப்புல் நுனி தேன்குடிக்கும்
தும்பியின் வாலுடன் பறந்திட
ததும்பிய குட்டையின் வாலாந்தவளையை
வாரியணைத்து நீந்திட
வலசை போகும் வண்ணத்துபூச்சிகளின்
வண்ணங்களில் குழைந்தெழுந்து நடனமாடிட
அயல் வேம்பின் குயிலொடு குரலிட
ஆடு விரட்டி குழை கொடுத்திட
மாடு துரத்தி பின் வாங்கிட
பள்ளிசெல்பவர்களுக்காவது ஒரு கையசைத்திட
பத்துநாள் பட்டினியோடு
பசியாக பரதேசிபோல்
உன் கால்களுக்காக
விழிமேல் வழிவைத்து பாத்திருப்பாய்.
மகளே
கோப்புகளுக்குள்ளும் நூல்களுக்கும்
கூடங்களுக்குள்ளும் கூட்டங்களுக்கும்
சிக்கிக்கொண்ட எனது கால்கள்
உனக்கு மட்டும் சொந்தமல்ல.

-அம்ரிதா_ஏயெம்